กาพย์ยานี ๑๑
๐ เดชะอยู่ในธรรม์ ลูกหลานนั้นยิ่งยินดี
ร้อยละร้อยขึ้นละปี ถึงยี่สิบก็เต็มใจฯ
๐ ปู่ย่ายี่สิบปี จำเริญศรีเป็นสุขใส
สามสี่สิบยิ่งขึ้นไป เจริญกุศลเป็นอารมณ์ ฯ
๐ ลูกหลานสามสิบปี ยืนอยุ่ดีเร่งสร้างสม
ยืนสื่สิบก็ชื่นชม เร่งจำเริญภาวนา ฯ
๐ ตายายสี่สิบปี จำเริญศรีสุขโสภา
ยืนห้าสิบพระวัสสา เร่งทำบุญยิ่งขึ้นไป ฯ
๐ ลูกหลานห้าสิบปี มีสวัสดีสุขเปรมใจ
ยิ่งยืนกว่านันไป ยิ่งจำเริญภาวนา ฯ
๐ ปู่ย่าหกสิบปี ส่วนหลานมียั่งยืนกว่า
เจ็ดสิบพระวัสสา ด้วยเดชะน้ำใจดี ฯ
๐ ตายายยืนเจ็ดสิบ ส่วนหลานได้แปดสิบปี
ยืนได้เพราะใจดี สร้างกุศลแลภาวนา ฯ
๐ ปู่ย่าแปดสิบปี ส่วนหลานนี้ยืนยิ่งกว่า
เก้าสิบพระวัสสา เพราะเมตตาแผ่ไมตรี ฯ
๐ ปู่ย่ายืนเก้าสิบ ส่วนหลานยืนได้ร้อยปี
ด้วยเดชะพระบารมี แห่งเมตตากรุณา ฯ
๐ ยั่งยืนยืนขึ้นไป ยืนสองร้อยพระวัสสา
เดชะผลภาวนา พรหมวิหารถ้วนทั้งสี่ ฯ
๐ สามร้อยสี่ร้อยปี ห้าร้อยปีหกร้อยปี
เจ็ดร้อยแปดร้อยปี เก้าร้อยปี่จนถึงพัน ฯ
๐สองพันสามสี่พัน ยืนขึ้นไปถึงห้าพัน
หกพันเจ็ดแปดพัน ถึงเก้าพันยืนอยู่นาน ฯ
๐ ถึงหมื่นเร่งชื่นบาน ยืนอยู่นานเป็นสุขใส
ถึงแสนถึงล้านโกฎิ์ ยิ่งนั้นโสดยืนขึ้นไป ฯ
๐ ฝูงคนทั้งหลายไซร้ มิรู้้ถึงซึ่งมรณา
จะนับให้รู้แม่น ร้อยแห่งแสนโกฎิอัตรา ฯ
๐ ฝูงคนในโลกา ยืนเท่าถึงอสงไขย
เกิดสนุกลืมทุกข์ภัย ไม่รู้่จักพระอนิจจา ฯ ฉัน ฯ
ฉัน เข้าใจว่าบอกการบรรเลงเพลงปี่พาทย์เมื่อสวดจบตอน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น